Het Sociaal Competentie Model is een methode, ontwikkeld in de jeugdhulpverlening, om kinderen en cliënten zo optimaal mogelijk te laten leren. Volgens het Sociaal Competentie Model (SCM) zijn er per levensfase verschillende ontwikkelingstaken te vervullen om een goede ontwikkeling door te maken.
Er wordt van competentie gesproken als de vaardigheden van een persoon toereikend zijn om de ontwikkelingstaken te vervullen die kenmerkend zijn voor de levensfase waarin de persoon zich bevindt. Er is dan sprake van een evenwicht, een balans, tussen ontwikkelingstaken en vaardigheden.
Dit evenwicht kan verstoord raken als de ontwikkelingstaken te zwaar zijn, als er te veel ontwikkelingstaken tegelijkertijd zijn of als vaardigheden onvoldoende toereikend zijn. Ook zijn er verschillende beïnvloedende factoren die het evenwicht kunnen verstoren, zoals:
Bij het Sociaal Competentie Model gaat het om het vinden van een balans tussen vaardigheden en ontwikkelingstaken (doelen) en de invloed van stressoren, stoornissen en beschermende factoren daarop. Bij het vinden van deze balans, gaat het Sociaal Competentie Model uit van persoonlijke kwaliteiten van de cliënt. Door deze als positieve krachten te versterken, krijgen cliënten meer zelfvertrouwen en ervaren zij dat ze positieve factoren bezitten waarmee ze zelf invloed hebben op hun ontwikkeling.
Binnen het Sociaal Competentie Model zijn competenties in verschillende domeinen geclusterd. Voor Zekere Basis is een doorvertaling gemaakt naar o.a. de volgende domeinen; geldzaken, werk & opleiding, vrije tijd , geestelijke gezondheid, wonen, meedoen in de samenleving etc.